مَن غُلام اَدَب عَبّاسَم

خاک پای حَرَم عَبّاسَم

غِير اَز مَردانِگيَش حَرف مَزَن

مَن به عَبّاس عَلی حَسّاسَم

مَن به زَهرای سه ساله سوگَند

نَکُنَم پُشت به این اِحساسَم

جای مَن بوده هَمیشه هِیئَت

غِیر عَبّاس کَسی نَشناسَم

مَن حُسینی اَم و زَهرایی نَصَبم

مَن به این اَصل و نَصَب حَسّاسَم

تا که جان اَست به تَن می گویَم

مَن غُلام اَدَب عَبّاسَم